شنبه ۱۴ بهمن ۰۲ | ۱۷:۱۸ ۲۵ بازديد
خواب در بیداری
مدتی پیش در پی یک اتفاق
خواب دیدم قلب خود را در فراق
سالها بود فکر میکردم خدا
خوب و بد را در جهان کرده جدا
چشم من بیدار و عقلم خفته بود
قلب من هشیار و نبضم رفته بود
مرده بودم؛ خواب بود بیداریم
بغض بودم؛ اشک بود آزادیم
سالها بر قلب دنیا می گذشت
بارها در ارتباط دوست،شکست
لحظه ای تنها نبودم با خودم
بودم و گویی نبودم با خودم
من گذشتم از خودم،گشتم جدا
عشق را عاشق ندارد ادعا
من کجا و آن همه احساس پاک
پارچه ی اعیان ندارد هیچ چاک
پیله ی انسان، این سان بودن است
اسب را بیند بازهم گوید خر است
در توانم نیست پرواز بلند
در خیالم مرغ جانم می پرد
این کجا و آن پریدنهای ناب
کی عقاب ها میخوردند دانه و آب
من چه می اندیشم و جانان چِرا
فرق شیر و گوسفندان از چَرا
لیک اکنون با خودم تنها شدم
چون ببستم چشم خود بینا شدم
چشم خود را با گهر بینا کنید
چون به خود آئید آن پیدا کنید
چون که شه باشید بر مُلک وجود
دست و پاتان چون غلام اندر سجود
نیز آن پیشانی بالا بلند
در اسارت می برد دنیا به بند
من غلام نفس خود بودم ولی
عشق تو سرگشته کردم ای ولی
چون که گشتم در خودم حیران و مست
آب از بالا فرود آمد به پست
هر کسی دستی بگیرد در زمین
دستگیرش می کند او را یقین
هر کسی هم آبرو گیرد ز خلق
گفتنش سخت است با الطاف حق
گر به انگشت اشاره بنگریم
یک به سه خوردیم و افسوس می بریم
آنکه انسان نام داشت من نیستم
چونکه در نسیانیم من زیستم
پس بیا پیمان نو با خود کنیم
از گناه دیگران چشم وا کنیم
هر که دزدد چشم خود را از نگاه
او به نزد شاه آید بیگناه
پس خدا را یاد کن هر لحظه ات
چونکه از یادت رود در خاطر اَت
مهدی صارمی نژاد
برچسب ها:
mehdi sareminezhad,
saremi,
sareminezhad,
مهدی صارمی نژاد,
صارمی نژاد,
صارمی,
خواب,
خواب و بیداری,
بیداری,
شعر,
دلنوشته,
صراط
خواسته قلب
بوی پیراهن
قلبم ببار
رویای تو
