مهدی صارمی نژاد - شعر و دلنوشته ها

به چه می نگری؟!
فردا را چه می بینی؟!
حواست را جمع کن!
نکند فراموشت شود حال!
اکنون را دریاب
به کجا خواهی رفت؟!
چه خواهی کرد؟!
خود نمی دانی، نه؟!
فردا چیزی نصیبت نخواهد شد
هرچه بود امروز بود که رها ساختی
باور نداری هنوز؟!
گذشته ات را بنگر
چه نصیب داری کنون، هیچ
جز آنچه گذشته خواسته ای تا اکنون
فردا چه می خواهی!
امروزت را دریاب
که تو ادامه حالی، در آینده

من چه مدت ها که کج پنداشتم
در درونم خواب غفلتم داشتم
من چه خصلت های زشتی داشتم
در وجود دوستان شک داشتم
من چه فکرهایی ز آنها داشتم
در کمال غفلتم، جهل داشتم
من ز آستینم چه ماری داشتم
در وجودم کینه ها می کاشتم
من به یکباره دلم برداشتم
در درون خویش مرگش داشتم
من زمستان را بهار پنداشتم
در تصور، بیکران گل کاشتم
من به دشمن چشم دوستی داشتم
در درونم بذر خوبی کاشتم
من به یکرنگی نگاهش داشتم
در محبت چیزی کم نگذاشتم
من گذشتم از خودم ای بی خبر
از خودت بگذر، ببین حال دگر

مهدی صارمی نژاد

چقدر زود گذشت
آنچه دیروز آمدنش طاقت فرسا بود
و شاید دست نیافتنی
انگار امروزِ من
دیروز خیال بود
و فردا.....
امروز پرنده خیال را
دوباره رها خواهم ساخت
اما به کجا خواهد رفت، نمیدانم؟
نکند بر بام همسایه آرزوها نشیند!
یا به هرکجا که خواست سرک کشد؟!
نکند رهایی اش زندانش گردد
واقعیتم را می سازم
تا به بیراه نرود
تا اسیر عقاب توهم نگردد
تا بداند آزادی در مسیر بودن است و 
اسیری بی هدف رفتن

الهی سپاس تو گویم، که تو قادری
زمین و زمان را به حق خالقی

الهی تو بخشنده هستی،تویی مهربان
تویی حکم فرمای روز جزاء

الهی پرستش برای تو نیک
گدایی و خاری به پیش تو نیک

الهی هدایت بفرما تو ما را کنون
به قرآن و انجیل، کتاب زبور

الهی به لطف و به رحمت ز ما
بگردان تو رو از گنه های ما

الهی شگفتم به خلقت ز توست
شگفتم ز دریای پر مهر توست

چه خوش آفریدی تو انسان خاک
چه نیکو سرشتی تو الزام آن

قسم خورده ای بس به سینای طور
به انجیر و زیتون به دنیای نور

تویی برترین خالق آسمان
تو زیباترین نام هر دو جهان

تو سوگند خورده ای به ایمان راست
به خلقت، به آدم، به حوای پاک

الهی به کردار نیک و به خورشید صبح
فرودم مگردان چو مردان خُرد

مهدی صارمی نژاد

وقتی همه جا ساکت هست
فکر میکنم آرامم
وقتی همه چیز آرام هست
فکرمیکنم تنهام
اما
وقتی تنهام من هستم و یک دالان
ابتدایش من هستم و انتهایش ایمان
زیرا
تاچشم کار میکند در دنیا
غم هست و
غصه هست و
ایذاء

خدایا...
فقط تو هستی پناهگاه من
کاش برسم به ایقان





کمی انسان بودن را تجربه کنیم

مهدی صارمی نژاد

از خدا خواستم فردایی دگر
پس بدو بستم امیدی دگر

در نهانم آرزوها کاشتم
من به فردایی دگر چشم داشتم

چونکه خود را اینچنین پنداشتم
سوختم از آنچه دیروز داشتم

من گسستم آنچه بد میداشتم
پاره کردم، جور دیگر بافتم

ساختم من بار دیگر راه خود
از درون توده افکار خود

در درون خویش دریا ساختم
سنگ ها را در کَفَش انداختم

از شکست ها پلکانی ساختم
بازوانم را قوی تر ساختم

خوب میدانم که فردای کنون
مثل امروز است، قدرش را بدون

مهدی صارمی نژاد

وقتی خداوند جلیل
با قدرت عین و یقین

از عالم علم و یقین
فرمان می داد بر امین

گفتا که خاکی برگزین
از عمق پهنای زمین

پس آب را دادند و طین
گفتا سُلاسه ور بچین

از روح خود در او دمید
وز خاک آوردش پدید

پس علم دادندش و دین
از حاصلش امد به کین

پس عشق در او شد پدید
تسخیر دنیا را بدید

او دیدگانش را گشود
جز یک صراط راهی نبود

از نسل خود راضی نبود
او از درون آهی نمود

ما نیز هستیم از بشر
در عالم تاریک و شر

اینجا، نه دیگر، آدم است
اینجا، نه جای، ماندن است

باید به خود آییم کنون
از جهل خود آییم برون

تا لایق جانان شویم
آن دم که جمله جان شویم

مهدی صارمی نژاد

دنیا
گول دنیا را نخور، هرچند عادت میشود
چون به حس خود ببالی، هم خجالت میشود

این جهان سست عنصر گرچه دارد رنگ و رو
چون به غفلت بگذرانی عشق نفرت میشود

گر به مکنت، جایگاهی ساختی از خشت و کاه
عاقبت این قصر ایمن، زود ویران میشود

گول جسمت را نخور، انسان به آنی مرده است
چون به دریا هم بنازی، خشک و حیران میشود

روزگاری بود آنجا مردمان در فکر هم
قلب هم تنها بماند همچو یک سنگ میشود

مهدی صارمی نژاد

س ت ا ر


خداوند میخندید،
فرشتگان میچرخیدند،
کائنات غرق در شادی بود.
گویی اتفاقی رقم خورده بود.
آری؛
انسانی به اختیار،
نگه داشته بود آبرویی،
از خلق خدا،
برای خدا.

خداوند او را خطاب نمود؛
ای بنده من،
من تو را بقدر آسمانها و زمین دوست دارم.
بگو چه میخوایی؟

در جوابش؛
فرشتگان گریستند.
کوه ها در زمین فرو رفتند.
آبها بخار شدند در آسمان.
و
شیطان مبهوت ماند.

او از خداوند ٤ چیز درخواست نمود؛( س ت ا ر )
1. سطرهای نامه اعمال انسانها را در صورت مخدوش بودن با سرعت بخواند.
2. تا به موضوع ناراحت کننده ایی برخورد از آن بگذرد.
3. آنجا که غلط نوشته شده پاک کند و درستی را جایگزین سازد.
4. روی پرونده را مهر مورد تایید است بزند.


تا روز حساب؛
حساب
ذی حساب
از
صاحب حساب
جدا نشود،
آنوقت بدهی ها شمارش گردد.


کمی ستار بودن را تجربه کنیم.

مهدی صارمی نژاد